برچسب: پسورد

  • چقدر از کاربرای خونگی در خطر از دست دادن اطلاعات شخصی‌شون هستن؟

    توی پست قبلی مطلبی در مورد امنیت ضعیف مودم‌های تی‌پی‌لینک نوشته بودم که به نظر اونطور که باید و شاید توجه رو به سمت خودش جلب نکرد.

    برای همین در ادامه‌ی اون پست، این مطلب رو اینجا میذارم تا یک مقدار بیشتر با خطراتی که کاربران خونگی رو تهدید میکنه آشنا کنم.

    برای شروع برنامه‌ای که توی پست قبل ازش استفاده کرده بودیم رو تغییر میدیم طوری که  به جای ریست روتر، یک راست با دادن آی‌پی طرف، پسورد رو تحویل بگیریم.

    حالا با دادن یک آی‌پی به برنامه راحت میشه پسورد روتر رو بدست بیارید. دقت کنید که برنامه ابتدا ip مقصد رو پینگ میکنه و در صورت بالا بودن هاست، میره عملیات بعدی رو  روی اون اجرا میکنه.

    Selection_026

    با رفتن به آدرس http://ping.eu/ns-whois و دادن آی‌پی ولید خودتون، می‌تونید یک رنج از آی‌پی‌های ولید isp  رو بدست بیارید.

    Selection_024

    با کمی جستجو در اینترنت به اسکریپت زیر می‌رسیم که رنج ابتدایی و انتهایی ip رو میگیره و در انتها تمام ipهای بینش رو برامون تولید میکنه (خروجی برنامه‌ی زیر سی و پنج هزار آی‌پی هست). 
    Selection_025

    حالا کافیه به طریقی این آی‌پی‌ها رو به خورد اسکریپت اصلی بدیم که پسوردها رو قراره در بیاره برامون.

    برای اینکار از برنامه‌ی xargs استفاده می‌کنیم. xargs خروجی یک برنامه رو میگیره و به صورت آرگومان به برنامه‌ای که مدنظرمونه میده. حالت پیشفرض xargs،‌ خروجی  به آخر برنامه اضافه میکنه. اگه بخوایم خروجی رو به وسط  کامندی که اجرا میکنیم، اضافه کنه از خروجی -I به همراه یک نام (place holder) استفاده مینیم.

     

    کامند بالا علارغم ظاهر خیلی پیچیده‌ای که داره خیلی ساده عمل میکنه.

    قلب اصلی  همون novid.py که فقط یک ip میگیره و قراره پسورد رو بهمون برگردونه. با اسکریپت Ip.sh و کمک برنامه xargs تعداد زیادی ip رو داریم به خوردش می‌دیم.

    اما به دلایل مختلف ممکنه برنامه پیغام‌های خطایی رو برگردونه که اونها رو داریم به dev/null میریزیم (به جای نمایش اونها در صفحه نمایش). سر بعضی از آی‌پی‌ها برنامه کلا متوقف میشه و دیگه جلو نمیره. برای جلوگیری از این اتفاق از timeout استفاده میکنیم و  میگیم حالت نرمال برای پیدا کردن پسورد یک روتر زیر ۲۰ ثانیه‌ست. اگه بیشتر از این زمان برد، بیخیال اون آی‌پی بشو و برو سراغ بعدی.

    xargs با استفاده از خروجی -I  به جای اینکه هر آی‌پی رو  انتهای کامند یعنی grep Router بیاره، اونها رو وسط کامند دونه دونه به برنامه میده! {}صرفا یک نام هست که می‌دونیم در کامندی که قراره بارها اجرا بشه هیچ استفاده‌ای نمیشه، میشه به جای اون هر چیز دیگه‌ای هم استفاده کرد.

    اون بخش grep رو برای این گذاشتم که برنامه بعد از پیدا کردن پسورد روتر چند خط رو به عنوان خروجی بر میگردونه. پسورد نیز در خطی قرار داره که کلمه‌ی Router وجود داره.

    بعد چند ساعت صبر و بسته به سرعت اینترنت، به کلی پسورد روتر خواهید رسید!

    Selection_028جالبه در خیلی پسوردها، نام isp داتک رو میتونستم ببینم که مشخص بود تنظیمات رو خود داتک بر روی روتر طرف انجام داده. بسیاری هم شماره تلفن خونه‌شون رو به عنوان پسورد انتخاب کرده بودن که خیلی راحت میشه به اطلاعات بیشتری از فرد دست پیدا کرد.

    کار قشگ دیگه ای که میشه انجام داد اینه که ببینیم بیشترین پسوردی رو که ملت استفاده میکنن چیه؟

    برای اینکار با کمی جستجو به اسکریپت count_all_words.py میرسیم.

    کافیه همه پسوردها رو در یک فایل به نام PASSWDUSERS.txt ذخیره کنیم و بعد اسکریپت رو اجرا کنیم. برای استخراج پسورد از لیستی که در اختیار داریم، کامند زیر رو اجرا میکنیم.

    و برای شمارش تعداد پسوردها نیز اسکریپت count_all_words.py رو اجرا کنیم.

     

    جامعه‌ی کاربری بالا ۶۵۵ مورد و همگی از isp داتک بوده. جستجو هم روی ۸۲۰۰ آی‌پی صورت گرفته. نکته اما اینه که همه‌ی این ۸۲۰۰  ip بالا نبودن و اگه آی‌پی‌هایی که در زمان جستجو داون بودن رو حذف کنیم به درصد خیلی خیلی بالایی میرسیم که آسیب‌پذیر هستن. در یک رنج آی‌پی ۲۵۶ تایی تقریبا صد تا از کاربران آنلاین هستن و از این تعداد پسورد ۴۰ تا کاربر رو میشه در اورد. با تقریب خوبی میشه گفت ۴۰ درصد کاربرای داتک این مشکل رو دارن و احتمالا خودشون هم اطلاعی از این وضعیت ندارند!‌

    خب حالا اینکه مشخص شد که تعداد خیلی زیادی از روترها مشکل دارن که چی؟ اول اینکه تا جای ممکن سعی کنید دسترسی به روتر از دنیای اینترنت رو غیر ممکن کنید.  هیچ دلیلی نداره که یک کاربر خونگی روترش از بیرون قابل دیدن باشه. برای اینکار روترها گزینه‌های متنوعی دارن. تعدادی مشخصا گزینه‌ای دارن که دسترسی به روتر رو خیلی ساده غیرممکن میکنه از دنیای اینترنت. بعضی نیز بخشی به نام ACL دارن و بخشی نیز از طریق فایروال و بستن ترافیک ورودی این امکان رو برای شما فراهم میکنن. یک راه نیز اینه که تمام ترافیک ورودی به روتر رو به سمت یک آی‌پی داخل شبکه‌تون که وجود خارجی نداره هدایت کنید! برای اینکار در بخش dmz روتر باید یک آی‌پی در رنج شبکه داخلی بدید که البته وجود خارجی نداشته باشه.

    و اینکه شاید این نفوذپیذیری رو روتر شما نداشته باشه،‌ اما با گذاشتن پسوردهای خیلی ساده مثل ده مورد بالا این اجازه رو به مهاجم میدید که از طریق یک دیکشنری خیلی ساده بتونه وارد روتر بشه. و اینکه شاید خیلی از نفوذپذیری‌های دیگه باشه که تا سالها مخفی باشه و صداش در نیاد بنابراین همیشه دسترسی به روتر از بیرون رو محدود به یک یا چند آی‌پی شناخته شده کنید.

    سوال دیگه‌ای که پیش میاد اینه که با وارد شدن به روتر،‌فرد مهاجم میتونه چیکار کنه؟ جواب اینه که میتونه برنامه‌ای رو بنویسه که به صورت خودکار علاوه بر در اوردن پسورد روتر، به صورت گروهی بره و dns روتر رو هم تغییر بده. با تغییر dns عملا شما متوجه هیچ مورد مشکوکی نخواهید شد. کافیه فرد مهاجم dns چند ده هزار روتر رو تغییر بده. در زمان حمله نهایی، فرد مهاجم صفحه اول تمام بانکهای معروف رو میسازه و در یک زمان، میاد و ترافیک مثلا بانک‌ سامان و پارسیان و دیگر بانکها رو به سمت سرور خودش تغییر میده! و اینطوری میشه که بجای اینکه وارد سایت اصلی بانک سامان بشید، وارد نسخه‌ای میشید که هکر اون رو طراحی کرده. طبیعتا کسی وارد سایت دستکاری میشه که از dns سرور فرد مهاجم استفاده کنه. پس توصیه مهم دیگه اینه که همیشه برید dns های داخل روتر رو خودتون به شکلی دستی تنظیم کنید. اگه dns رو به صورت دستی تنظیم نکنید،‌ به صورت خودکار روتر اونها رو از سمت isp دریافت میکنه که به نظرم این گزینه هم عاقلانه نیست. اینجور حملات در گذشته در بسیاری از کشورهای دنیا هم اتفاق افتاده.

    2014-02-mitr-en

    یادتون نره حتی در صورت بستن راه ورود به روتر از طریق اینترنت، مهاجم میتونه حمله رو از طریق خودتون انجام بده. بدین صورت که با وارد شدن به یک سایت آلوده، خودتون تبدیل به یک مهاجم میشید و پسورد مودم خودتون رو ریست میدید! بعد برنامه‌ دیگه‌ای میتونه وارد روتر بشه و از طریق پسوردی که معلوم و مشخصه، dns رو تغییر بده! :)‌

    csrf-router-attack-640x410راهکار چیه؟ جواب اینه که فرم‌ویر روتر خودتون رو به dd-wrt تغییر بدید. dd-wrt یک فرم‌ویر اپن سورس مبتنی بر کرنل لینوکس که با دنگ و فنگ و کمی خوش شانسی باید بتونید روی روتر خودتون نصب کنید. ریسک اینکار رو هم قبلش باید بپذیرید که دیگه روتر قابل استفاده نباشه. برای اینکه بفهمید dd-wrt روی روتر شما کار میکنه یا خیر کافیه به این آدرس برید و نام روتر خودتون رو وارد کنید.

    راهکار دیگه استفاده از روتر در حالت بریج هست. و اینکه از روتر خوتون در حالت bridge استفاده کنید. در این صورت تنظیمات pppoe که بر روی روترهای ADSL وجود داره به روی سیستم متصل به روتر منتقل میشه و مودم تنها نقش یک پل رو خواهد داشت!‌ افراد داخل شبکه در اینحالت باید از طریق سرور متقل به روتر، ip بگیرن. دیوایسی که برای اینکار در نظر میگیرید باید دو تا پورت لن یا یک پورت لن و یک وایرلس داشته باشه. حالت قشنگش اینه که از رزبری پای استفاده کنید. رزبری پای کلا یک پورت Lan بیشتر نداره. بنابراین باید یک مبدل usp به lan یا wireless نیز داشته باشید. برای os هم می‌تونید از ipfire یا OpenWRT استفاده کنید که هر دوی اونها نسخه مخصوص ARM رو دارن.

    openwrt-raspi-network

  • مدیریت پسورد‌های خود را به ‫password-store بسپارید

    اگر  با سرورهای زیادی سر و کله می‌زنید که هر کدوم از اونها هم برنامه‌های زیادی رو در دل خودشون اجرا میکنن مثل دیتابیس و البته  استفاده از  پسورد مشترک و پسورد با الگوی خاص  هم غدقن باشه و بخواید کاری کنید که هر کاربر به پسورد خودش دسترسی داشته باشه و حتی برای نگهداری پسوردهای شخصی‌تون می‌تونید از برنامه‌ی ترمینالی زیبا و خوش‌دست pass استفاده کنید.

    اول از همه آخرین نسخه برنامه یعنی ۱.۶.۳ رو نصب داشته باشید. اگه اوبونتو ۱۴.۰۴ دارید برنامه داخل مخزن نسخه ۱.۴ رو داره که برای کار ما یه نموره قدیمیه.

    این برنامه برای رمز کردن پسوردهای ذخیره شده روی کامپیوتر از برنامه‌ی ‫gpg استفاده میکنه و برای اشتراک پسوردها از  git بهره می‌بره.

    با برنامه gpg میشه کلید ساخت و با کلیدهای ساخته‌ شده به راحتی میشه هر فایلی رو رمز کرد.

    سیاست من برای ساخت کلید اینه. یک کلید برای دسترسی به همه پسورد‌های داخلی که خودم و رییس بهش دسترسی داریم  و چند کلید هم به تعداد گروه‌های کاری داخل شرکت. مثلا گروه برنامه‌نویسی که قرار نیست به همه سرورها و دیتابیس‌های درون شرکت دسترسی داشته باشه یک کلید اختصاصی به اسم ‫Dev دارن.

    کلیدی می‌تونه اختصاصی برای استفاده‌ی یک شخص هم ساخته بشه و دسترسی اون فرد به فضاهایی که امکانش رو داره فراهم کنه مثل لیدر برنامه‌نویس‌ها که قطعا دسترسی‌های بیشتری رو نسبت به یک آدم تازه وارد خواهد داشت.

    برای ساخت کلید از دستور زیر باید استفاده کنید.

     

    با زدن این دستور چند گزینه جلوتون سبز میشه که همون شماره‌ی اول گزینه‌ی دلخواه ماست.

    keys

    مرحله‌ی بعد باید طول کلید رو مشخص کنید که همیشه طولانی‌ترین حالت رو انتخاب کنید (۴۰۹۶ بیت)

    و مرحله‌ی بعد به دلخواه خودتون می‌تونید زمان انقضای کلید رو هم مشخص کنید. در صورتیکه میخواید تا ابد با یه کلید کار کنید عدد صفر رو تایپ کنید و اینتر رو بزنید. کلیدهایی رو که اختصاصی برای یک شخص می‌سازید بهتره سالیانه باشه.

    توی مراحل بعدی باید یک  اسم و نشون برای کلیدتون بذارید که بهتره واقعی باشه و یک راه ارجاع به کلیدها، ایمیلیه که تو همین بخش مشخص میکنید. مثلا برای گروه برنامه‌نویسی رو [email protected]  بذارید و برای گروهی که دسترسی به همه‌ی پسوردها داره [email protected] گزینه‌ی مناسبیه.

    مرحله‌ی بعد باید یک پسورد برای ذخیره‌ کردن خود کلید  به اسم ‫ passphrase رو وارد کنید تا وقتی در حال استفاده از سیستم عامل هستید، کلید در یک فایل پلین تکست به صورت معمولی ذخیره نشه و با این پسورد رمز شده بمونه. در صورت فراموشی این پسورد،  قید کل پسوردها و فایل‌هایی که با این کلید رمز شدن رو بزنید ;)

     برنامه‌ در آخر برای تولید کلید ازتون می‌خواد که با سیستم عامل فعالیت کنید تا بتونه به صورت تصادفی کلید رو بسازه. توی این مواقع می‌تونید یک ترمینال جدید باز کنید و داخلش کامند زیر رو اجرا کنید!

     

    اگه دیدید این روش هم کارساز نیست، مرورگرتون رو هعی باز و بسته کنید  و دکمه‌های کیبرد رو به صورت تصادفی بزنید

    برای مشاهده‌ی کلید‌ ساخته شده  از این کامند استفاده کنید.

     

    می‌رسیم به بخش زیبای کار و اون ساخت فضایی برای نگه‌داری پسوردهاست (با استفاده از کلیدهایی که ساختیم)! برای اینکار از دستور زیر استفاده می‌کنیم.

     

    ‫gpg-id در اینجا همون ایمیل اختصاصی کلید میشه که مرحله‌ی قبل ایجاد کردید.

    با زدن این دستور  فولدر مخفی .password-store  در پوشه‌ی خونگی‌تون  به همراه یک فایل به اسم gpg-id ساخته میشه. فایل gpg-id به برنامه pass میگه که پسوردهای ساخته شده با کدوم کلید رمز بشن.

    برای ذخیره‌ی پسورد جدید از دستور زیر استفاده کنید.

     

    که میشه پسورد روت دیتابیس سرور ۱۷۲.۲۰.۲۳.۲ و با زدنش برنامه ۲ بار ازتون پسورد رو می‌پرسه.

    پسوردی که وارد میکنید در فولدر زیر به صورت رمز شده ذخیره میشه.

     

    فایلی که داخل این فولدر موجوده به اسم root.gpg رو اگر با یک ادیتور باز کنید یک سری نوشته‌ی در هم و برهم خواهید دید که بدون دسترسی به کلید باز کردنش کار خیلی خیلی سختیه و تا حدی نشدنیه!

    و برای همین دیگه نگرانی از شیر کردن این فضا با دیگران نخواهید داشت. به راحتی میشه این فضا رو با استفاده از git با دیگران به اشتراک گذاشت بدون اینکه نگران باشید  دیگران پسوردها رو بخونن. برای اینکار خود pass دستورهایی مشابه دستورهای git رو براتون ایجاد کرده.

     برای استفاده‌ی شخصی هم کافیه محتویات پوشه‌ی password-store رو به فضای کلود رایگانی مثل دراپ‌باکس انتقال بدید که خیالتون از بابت دسترسی دائمی به پسوردها و کلیدها راحت باشه.

     

    حالا فرض کنید میخواید برای گروه Dev پسوردهایی رو بسازید که با کلید خودشون رمز شده باشن! برای اینکار به برنامه pass میگیم که فولدر Dev رو ایجاد کنه اینبار با کلید مد نظرمون..

     

    روش دستی هم اینه که داخل پوشه‌ی password-store فولدر Dev رو ایجاد کنیم و داخلش فایل مخفی  gpg-id رو ایجاد کنیم. محتوای فایل هم ایمیلی هست که به کلید اختصاص دادیم، [email protected] . برنامه‌ی pass تمام پسوردهایی که زیر مجموعه‌ی Dev باشن رو به صورت خودکار با کلید جدید ایجاد میکنه.

    برای دیدن لیست پسوردهایی که ذخیره دارید کافیه دستور pass رو بزنید.

     

    برای نمایش پسورد باید کامند زیر رو بزنید و passphrase خودتون رو هم به برنامه بدید تا  پسورد رو مشاهده کنید. passphrase رو هم میشه کاری کرد که تا زمانی که لاگین هستید معتبر باشه و هر بار برنامه ازتون اون رو نپرسه. حتی میشه کاری کرد که passphrase پسورد لاگین به سیستم بشه که با جستجو میتونید اون رو پیدا کنید :)

     

    برای تولید پسورد تصادفی ۱۵ حرفی از دستور زیر استفاده کنید.

     

    برای پاک کردن یک پسورد هم از این دستور استفاده کنید.

     

    یا به صورت عادی برید فایل و فولدرش رو پاک کنید.